اگر آن مه برآید صبح صادق، شام من از سعیدا غزل 277

1 مردمی، فهم، ادا، ترس خدا، رحم بجا نازم آن چشم سیاه تو که دارد همه را

2 عشقبازی و فقیری و جنون و غم یار دارم اینها همه را شکر خدا، نام خدا

1 باخبر باش که از حال خبرداری هست خواب منع است در آن خانه که بیداری هست

2 سخن دوست به بیگانه نباید گفتن می ننوشیم در آن بزم که هشیاری هست

1 در مبند بر رویم سجده گاه من این است ابروی تو را نازم قبله گاه من این است

2 یاد می کنم او را می روم ز یاد خود سخت تیزگامم من جلوه گاه من این است