گر کسی مست و خرابست ز مستانش از قاسم انوار غزل 395

1 گر کسی مست و خرابست ز مستانش پرس هر کرا جان و دلی هست ز جانانش پرس

2 عشق ایمان حقیقیست درین دیر فنا هر که دعوی فنا کرد ز ایمانش پرس

3 دل، که از زلف پریشان دم آهسته زند زود از آشفتگی زلف پریشانش پرس

4 هر که گوید که: به تحقیق و یقین انسانم در میان سخن از جوهر انسانش پرس

5 هر که گوید که: بدان یار شناسا شده ام رو بدو آور و از شیوه عرفانش پرس

6 عید و نوروز جهان جمله طفیل رخ تست هر که دم می زند از عید ز قربانش پرس

7 داغ سودای تو دارد دل قاسم شب و روز صورت حال دل از دیده گریانش پرس