1 گر شود پامال هجر این تن همان گیرم نبود ور رود دل نیز یک دشمن همان گیرم نبود

2 گر دلم در سینه سوزان نباشد گو مباش اخگری در گوشهٔ گلخن همان گیرم نبود

3 ز آفتاب هجر مغز استخوانم گو بریز در چراغ مرده این روغن همان نگیرم نبود

4 ملک جانی کز خرابیها نمی‌ارزد به هیچ گر فراق از من بگیرد من همان گیرم نبود

5 دیده گر خواهد شدن از گریه ویران کو بشو در دل تاریک این روزن همان گیرم نبود

6 ناله از ضعف تنم گر برنیاید گو میا در سرای سینه این شیون همان گیرم نبود

7 چون به تحریک تو می‌رانند ازین گلشن مرا جا کنم در گلخن این گلشن هما نگیرم نبود

8 بود نافرمان دلی با من همان گیرم نزیست بود بی سامان سری بر تن همان گیرم نبود

9 گفتم از عشقت به زاری محتشم دامن کیشد گفت یک رسوای تر دامن همان گیرم نبود