گر شبی روی چو ماه تو از جهان ملک خاتون غزل 1283

1 گر شبی روی چو ماه تو دو چشمم دیدی کی چنین شیفته در گرد جهان گردیدی

2 دل من گر قد چون سرو تو دیدی در باغ درد از آن قامت و بالای تو در دم چیدی

3 راستی گر ننهادی به خطت سر چو قلم آن همه سرزنش از خلق جهان نشنیدی

4 گرچه امّید شب وصل تو دادی دل ما بی رخ همچو خور دوست کی آرامیدی

5 گر خیال تو ندادی ره ما در بستان کی ز بستان وصالت دل ما گل چیدی

6 روی تو عید سعیدست و دو ابروت هلال خود که دیدست هلال دو چنین در عیدی

7 گر بدیدی که ز هجران چه به ما می گذرد بی شک و شایبه بر حال جهان بخشیدی