1 گر نه زلفش پی شبیخون است پس چرا حال دل دگرگون است

2 درد شیرین دوای فرهاد است غم لیلی نشاط مجنون است

3 صبر در چنگ شوق مغلوب است عقل در کار عشق مفتون است

4 چون ننالم که تیغ بر فرق است چون نگریم که بخت وارون است

5 خون من ریخت قاتلی که به حشر کشته‌اش از حساب بیرون است

6 قسمت من ز کارخانهٔ عشق داغ و دردی که از حد افزون است

7 می حرام است خاصه در رمضان جز بر آن لعل لب که میگون است

8 گر ز دست تو گریه سر نکنم چه کنم با دلی که پر خون است

9 تا فروغی غزل‌سرای تو شد صاحب صد هزار مصمون است