1 گر نه ز رقیب ناخوشستی با خلوت او مرا خوشستی

2 گر جمله بلا ز عشق بودی حقا که همه بلا خوشستی

3 گر نه ز جفا جدایی افتد از دوست مرا جفا خوشستی

4 مردم ز وفا رسد به مقصود ور نه چه سبب وفاخوشستی

5 گر باده نه یاد دوست دادی با باده مرا چرا خوشستی

6 گر دیدن دوستان نبودی این عمر چگونه ناخوشستی

7 ور دوست ز ما جدانگشتی نوروز و بهار ما خوشستی