اگر نه بخت من او دایم از آشفتهٔ شیرازی غزل 501

1 اگر نه بخت من او دایم از چه خواب کند وگرنه جان من از چیست اضطراب کند

2 مدام می کشد آن چشم مست زآن لب لعل بلی چو ترک شود مست میل خواب کند

3 مگر زپرسش روزحساب غافل شد نگاه او که بدل ظلم بیحساب کند

4 کمال رحم و مروت بود که صیادی بقتل بسمل در خون طپان شتاب کند

5 چه کرد گفتیم آن زلف با رخ جانان هر آنچه با رخ خورشید و مه سحاب کند

6 دهان تست اگر انگبین و کان شکر چرا بپاسخ تلخم همی جواب کند

7 کند بآینه ی رویت آه مشتاقان همان که ابر سیه رو بآفتاب کند

8 سگان خیل خود آنگه که یار بشمارد مرا امید کز آنجمله انتخاب کند

9 مدام طوق بگردن فکنده آشفته که خویش را سگ درگاه بوتراب کند

10 در جهان برخم بسته اند آشفته مگر که دست خداوند فتح باب کند