گر نوش وفا قحط شود، نیش کفاف از عرفی شیرازی غزل 62

1 گر نوش وفا قحط شود، نیش کفاف است امروز که مرهم نبود ریش کفاف است

2 گر سلطنت دنیی و دین جمع نکردیم پیشانی شاه و دل درویش کفاف است

3 بی سلسله جنبان ستم چرخ بجستند پیرانه ستم گر نکند خویش کفاف است

4 آن را که در گنج سعادت بگشایند تشویش ستم های کم و بیش کفاف است

5 در منجله ی عشق سر انگشت فرو بر گر شهد میسر نشود نیش کفاف است

6 عرفی به ره تجربه زین پس بنشینند محنت زده را واقعه ی پیش کفاف است