اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید از همام تبریزی غزل 91

1 اگر نگار من از رخ نقاب بگشاید به حسن خویش جهان سر به سر بیاراید

2 جمال خود به نقاب از نظر همی‌پوشد به سمع او برسانید، کاین نمی‌باید

3 از آفریدن شاهد غرض همین بوده‌ست که از مشاهده صاحب دلی بیآساید

4 به آستین و به دامان شکر کشند آنجا که پسته را به سخن یا به خنده بگشاید

5 لبش به خون دلم تشنه است و من خشنود از آن که خون منش در نظر همی‌آید

6 ولی گر آب حیات است خون من به مثل دریغ باشد کاو لب بدان بیالاید