گر عشق زهر بدی ندوزد از اوحدالدین کرمانی رباعی 23

1 سرّ قدر از جهانیان پنهان است آن سر به طریق عقل نتوان دانست

2 در جستن آن نقطه که مقصود آن است چون دایره هرک هست سرگردان است

1 من خاک تو در چشم خرد می آرم عذرت نه یکی نه ده که صد می آرم

2 سر خواسته ای به دست کس نتوان داد می آیم و بر گردن خود می آرم

1 هر مرد که او پای درین راه افشرد در شیشهٔ جام او چه صافی و چه دُرد

2 تا سر ننهی پای درین راه مِنه کاین راه به بی سری به سر شاید برد