گر قصد خون ماست پس از دل ربودنت از کمال خجندی غزل 220

1 گر قصد خون ماست پس از دل ربودنت میباید آن رخ از پس برقع نمودنت

2 بیرون مشر ز دیده که با آن جمال و زیب زیبد درون خانه پس پرده بودنت

3 هر چند خوبتر شود از بستن انگبین شیرین ترست از آن به سخن لب گشودنت

4 گر دل شب فراق چنین ناله ها کشد ای دل کسی به خواب نه بینه غنودنت

5 فریاد ما شنو، بنو گونیم نشنوی فریاد و آه ما ز سخن ناشنودنت

6 ای بوی گل ترا به کف پاش نسبت است مرغ چمن چنین نتواند ستودنت

7 آزردن از گزاف بود نور دیده را تا کی کمال دیده بر آن پای سودنت