گر کند میل جفا دلبر از جهان ملک خاتون غزل 1227

1 گر کند میل جفا دلبر من گویم چه ور دهد ترک من و عهد وفا گویم چه

2 دل ببرد از من و خون ریزدم اکنون از چشم دارد این جرم بر این خسته روا گویم چه

3 پادشاهیست اگر جان بنوازد به کرم ور براند ز سر کوی گدا گویم چه

4 گر طبیبان جهان درد دل خسته کنند از لب لعل تو ای دوست دوا گویم چه

5 گفته ای دیده بدوز از قد و بالای چو سرو سرو قدّش چو کند نشو و نما گویم چه

6 من به دیدار شده قانع از آن روی چو ماه گر بگوید به سر کو تو میا گویم چه

7 گر بگوید شب دلخواه به امّید وصال تو بده جان و جهان را به بها گویم چه