اگر بسینه دل دغدار من از آشفتهٔ شیرازی غزل 320

1 اگر بسینه دل دغدار من باشد هزار لاله و گل در کنار من باشد

2 اسیر گل شدن و پیش شمع جان دادن نه کار بلبل و پروانه کار من باشد

3 چه غم که سنبل و گل رفت از چمن بیرون که خط و خد بتان نو بهار من باشد

4 کهن سمندر عشقم نیم چو پروانه از آن قرار در آتش قرار من باشد

5 حدیث چهره عذرا مگو بر وامق در انجمن چو بت گلعذار من باشد

6 برزم پیل تنانش بخاک رخ مالند پیاده گر چه بت شهسوار من باشد

7 مگو که جنس وجودت زچیست آشفته زتار زلف بتان پود و تار من باشد

8 اگر چه بختی مستم زجوش باده شوق کمند عشق نکویان مهار من باشد

9 مرا که کسوت فقر است زیب قامت صدق زتاج کسوت جمشید عار من باشد

10 بشرب چشمه تسنیم و کوثرم چه هوس زحوض میکده آبشار من باشد

11 زخیل فتنه آخر زمان مرا چه غمست اگر ولایت حیدر حصار من باشد