گر کم شده ست با من اکنون ترا از کمال خجندی غزل 222

1 گر کم شده ست با من اکنون ترا ارادت باری ارادت من هر دم شود زیادت

2 بی آفتاب رویت برگشت طالع من بازم سعادتی بخش ای اختر سعادت

3 دلجوئی غریبان عادت گرفتی اول آخر چه شد که کردی یکباره ترک عادت

4 رنجور و دردمندیم بارا چه باشد آخر گر خسته خاطری را باری کی عیادت

5 از ما چه طاعت آید شایسته قبولی داریم چشم رحمت بی زحمت عبادت

6 تا نامراد مسکین یابد مراد از تو مسکین شود مریدت بپذیر هر مرادت