گر دردمند گردد دل، دولتی از قاسم انوار غزل 113

1 گر دردمند گردد دل، دولتی عظیمست چون دردمند او شد، دل بعد از آن سلیمست

2 در راه عشق و وحدت حیرانی است و حیرت امید در نگنجد، چه جای ترس و بیمست؟

3 بعد از وفات دانی احوال جان چه باشد؟ بی دوست در جحیم است با دوست در نعیمست

4 گر زهد و علم داری درد خدا نداری در وقت جان سپردن دل با ندم ندیمست

5 بی مایه محبت، کانست اصل فطرت این زهد ما سقیمست وین علم ما مقیمست

6 بعد از خرابی تن احوال دل بدانی خیرست اگر حمیدست، شرست اگر ذمیمست

7 سرمایه دو عالم عشقست پیش قاسم خوش بخت آنکه جانش در عشق مستقیمست