اگر چون تو سروی ز جایی از هلالی جغتایی غزل 159

1 اگر چون تو سروی ز جایی برآید شود رستخیز و بلایی برآید

2 خدا را، لب خود بدشنام بگشا که از هر زبانی دعایی برآید

3 تو سلطان حسنی و عالم گدایت چنان کن که کار گدایی برآید

4 چه کم گردد، آخر، ز جاه و جلالت اگر حاجت بینوایی برآید؟

5 مزن تیر جور و حذر کن ز آهی که از سینه مبتلایی برآید

6 مرا می کشد انتظار قدومت چه باشد که آواز پایی برآید؟

7 هلالی ازین شب خلاصی ندارد مگر آفتابی ز جایی برآید