اگر در طاعتی، گر در گناهی از قاسم انوار غزل 673

1 اگر در طاعتی، گر در گناهی اگر چون که گران ور برگ کاهی

2 سبک را و گران را رو بحقست نباشد ملک یزدان را تناهی

3 بغیر از دوست در عالم کسی نیست که هم او آمرست و اوست ناهی

4 چه در کان و چه در شان، جمله حقست الهی گو، الهی گو، الهی!

5 ترا «احببت ان اعرف » تمامست چرا در فکر مال و فکر جاهی؟

6 بجز حق را مدان در هر دو عالم اگر مرد رهی، گر مرد راهی

7 چو شاهی از گدایی یافت قاسم گدایی میکند در پادشاهی