اگر به میکده ام یکشب از امیرعلیشیر نوایی غزل 176

1 اگر به میکده ام یکشب انجمن باشد چراغ انجمن آن به که یار من باشد

2 چه میل باغ کنم با وجود قد و رخش که صد فراغتم از سرو و یاسمن باشد

3 ز زلف پرشکنش صید دل چسان برهد که صد کمند بلا زیر هر شکن باشد

4 شهید عشق تو از خاک چون برآرد سر چو لاله غرق می و داغ بر کفن باشد

5 ز روضه دیر مغان آرزو کنم در حشر غریب را دل محزون سوی وطن باشد

6 کجاست می که بشوید ز لوح خاطر پاک گرت ز محنت دوران دو صد سخن باشد

7 اگر به دشت فنا خاک ره شود فانی به باد سوی تواش میل آمدن باشد