گر مرا روزگار یارستی از انوری ابیوردی غزل 269

1 گر مرا روزگار یارستی کار با یار چون نگارستی

2 برنگشتی چو روزگار از من گرنه با روزگار یارستی

3 برکنارم ز یار اگرنه مرا همه مقصود در کنارستی

4 نیست در بوستان وصل گلی این چه ژاژست کاش خارستی

5 هجر بر هجر می‌شمارم و هیچ بار یک وصل در شمارستی

6 بیش از این روی انتظارم نیست کاشکی روی انتظارستی

7 روزگارست مایهٔ همه کار ای دریغا که روزگارستی

8 بارکش انوری حدیث مکن که اگر بر خریت بارستی

9 در همه نامهات نامستی در همه کارهات کارستی