گر جان گویم برآمد از عطار نیشابوری مختارنامه 40

1 ذره‌ای اندوه تو از هر دو عالم خوشتر است هر که گوید نیست دانی کیست آن کس کافر است

2 کافری شادی است و آن شادی نه از اندوه تو نی که کار او ز اندوه و ز شادی برتر است

1 ای شکر خوشه‌چین گفتارت سرو آزاد کرد رفتارت

2 بس که طوطی جان بزد پر و بال ز اشتیاق لب شکر بارت

1 در دلم افتاد آتش ساقیا ساقیا آخر کجائی هین بیا

2 هین بیا کز آرزوی روی تو بر سر آتش بماندم ساقیا

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند