گر از دل باز گویم از حکیم نزاری قهستانی غزل 219

1 گر از دل باز گویم بیقرار است وگر از دیده خونش در کنارست

2 اگر عقل است سودای دماغ است وگر خاطر پریشان روزگارست

3 نه روزم جز قلم کس همزبان است نه شب الّا خیالم راز دارست

4 مگر هم سایه بامن همنشین است مگرهم ناله با من سازگارست

5 وفا از هرکه جویم بی نشان است جفا از هرکه گویم بیشمارست

6 عفا اللّه غم که با من در همه حال میان آب و آتش یار غارست

7 نزاری پیش از این بودی به زاری کنون باری به زاری های زارست