گر دل گویم تو را ز جان می ترسم از سعیدا رباعی 103

1 چه شور است این که در کاشانهٔ ماست که عقل ذوفنون دیوانهٔ ماست

2 فلک صیاد ما صید و جهان دام نصیب و قسمت، آب و دانهٔ ماست

1 هر کجا مینا و جامی از می گلگون پر است وای بر پیمانه و مینای ما کز خون پر است

2 شیشهٔ ما را شکستی خوب کردی پر نبود خاطر ما را نگه داری ستمگر، چون پر است

1 در محیط دین ز بس کشتی تبه گردیده است کعبه را زان جامه در ماتم سیه گردیده است

2 بسکه در عین گنه از دیده اشکم رفته است چشم من سرچشمهٔ بحر گنه گردیده است