من اگر توبه شکستم کرمش موفورست از قاسم انوار غزل 100

1 من اگر توبه شکستم کرمش موفورست پیش دریای کرم توبه من محصورست

2 جرم بخشیدن و الطاف نمودن کرمست چه توان گفت؟ که این واعظ ما مغرورست

3 یا از یار جدا نیست، چه شاید گفتن؟ زاهد شهر ازین قصه بغایت دورست

4 هرکه او بانگ «اناالحق » زدم یار شنید شاه عالم شد و در هر دو جهان منصورست

5 گر بشمشیر غمت کشته شوم باکی نیست هرکه شد کشته شمشیر غمت مغفورست

6 عالمی را همه آشفته و حیران بینم همه در کار تو، گر مخلص، اگر مزدورست

7 قاسمی، سجده اخلاص کن اندر بر یار هیچ شک نیست که طاعات چنین مبرورست