1 گر دلم زین گونه آه دم بدم خواهد کشید آتش پنهان من آخر علم خواهد کشید

2 زیر کوه غم تن فرسوده کاهی بیش نیست برگ کاهی چند، یارب! کوه غم خواهد کشید؟

3 تنگ شد بر عاشق بی خانمان شهر وجود بعد ازین خود را بصحرای عدم خواهد کشید

4 نم کشد از آب چشمم خاک هر سر منزلی اشک اگر اینست بام چرخ نم خواهد کشید

5 حرف بیدادی، که بیرون آید از کلک قضا دور چرخ آنرا بنام من رقم خواهد کشید

6 جرعه نوش بزم رندان را بشارت ده که: او سالها آب حیات از جام جم خواهد کشید

7 چون هلالی خاک گشتم بر امید مقدمش وه! چه دانستم که از خاکم قدم خواهد کشید؟