اگر دست واگیری از حکیم نزاری قهستانی غزل 1002

1 اگر دست واگیری از کارِ من نماند زمن جز من ای یارِ من

2 مگر هم تو رحمت کنی ورنه پس چه خیزد ز گفتار و کردار‌ِ من

3 سرم را به دستِ عنایت بپوش مگر از عدم برکشی خارِ من

4 اگر گردِ عالم بگردانی ا‌َم به جز کویِ تو نیست هنجارِ من

5 تو بیرون بر از من مرا زآن که نیست سفر کردن از خویشتن کارِ من

6 به جز روی تو نیست محرابِ دل به جز نامِ تو نیست تکرار من

7 مکن سرگرانی که تدبیر نیست به بازویِ عقل سبک‌سار من

8 نه آخر نزاریِ زارِ توم ببخشای بر ناله ی زارِ من

9 به چشمانِ مستت که با غمزگان بگو تا نجویند آزارِ من