گر کشندم به غمزه چشمانت از کمال خجندی غزل 221

1 گر کشندم به غمزه چشمانت نیست ک دین عشق تاوانت

2 بر دلم آمدست تیر تو حیف که جراحت کشید پیکانت

3 به آب حیات تر نکنند تشنگان چه زنخدانت

4 سرو اگر در چمن کشد میدان نیست در حسن مرد میدانت

5 طعنه بر گل زدی به صد گلبانگ گر بدیدن هزار دستانت

6 آب تو آفریده اند از جان آفرین خدای بر جانت

7 زاهد انگشت میگزد چو کمال گر چه شیرین لبست و دندانت