گر من اندر عشق جز درد از انوری ابیوردی غزل 299

1 گر من اندر عشق جز درد یاری دارمی هر زمانی تازه با وصل تو کاری دارمی

2 ور نکردی خوار تیمار توام در چشم خلق وز غم و تیمار تو تیمارداری دارمی

3 هم ز باغ وصل تو روزی گلی می‌چیدمی گرنه هردم از فلک بر دیده خاری دارمی

4 نیستی فریاد من چندین ز جور روزگار گر چو دیگر مردمان خوش روزگاری دارمی

5 نالهٔ من هر شبی کم باشدی از آسمان در غمت گر جز کواکب غمگساری دارمی

6 چون نمی‌گیرد قراری کار من با وصل تو کاشکی چون عاقلان باری قرار دارمی

7 روزم از عشقت چو شب تاریک بگذشتی اگر جز لقب از نور رویت یادگاری دارمی