گر خرامی پیش ما در از جهان ملک خاتون غزل 1039

1 گر خرامی پیش ما در دیدگان جایت کنم جان فدای آن دو رخسار مه آسایت کنم

2 جان چه ارزد دل ندارم گر تو فرمایی سری دارم امّا بر لب لعل شکرخایت کنم

3 گر مرا دستی بود بر جان خود در عشق تو یک نظر فرما که چون مردانه در پایت کنم

4 سرو چوبین پای در بندست می دانم یقین نسبت سرو چمن را چون به بالایت کنم

5 گر به خون ما تو را رایست رایی بس خوشست گر تو فرمایی جهان را در سر رایت کنم

6 در جهان دارایی ما کن ز جور هرکسی ورنه روز حشر افغان پیش دارایت کنم