بزنی اگر بتیرم نظر از از آشفتهٔ شیرازی غزل 782

1 بزنی اگر بتیرم نظر از تو برنگیرم منم آن مریض مجنون که دوا نمپیذیرم

2 همه شب خیال زلفت بضمیر ماست مضمر چه عجب که ضیمران زار شود همه ضمیرم

3 جه نهی بپای بندم چه گره زنی کمندم که گریز پا زبستان و زدام ناگزیرم

4 بهل این حدیث یکسو منما بر آینه رو که خوری بخویش سوگند که فرد و بی نظیرم

5 بجهنمم چه با تو همه شب غنوده ام خوش به بهشتم ارچه بی تو بفلک رسد نفیرم

6 چه کنی تو گنج و گوهر که گدا نمی نوازی که تو اصل کیمیا و من ره نشین فقیرم

7 بهوای مشکموئی دل ما و های و هوئی نفسی خوش است امشب چو شمیمه عبیرم

8 نه بمرگ و قتل آشفته زدامنت کشد دست چو شهید عشق گشتم بخدا که من نمیرم