اگر از آمدنم رنجه نگردد از هلالی جغتایی غزل 86

1 اگر از آمدنم رنجه نگردد خویت هر دم از دیده قدم سازم و آیم سویت

2 گر بدانم که توان بر سر کویت بودن تا توانم نروم جای دگر از کویت

3 سر من خاک رهت باد! که شاید روزی بر سرم سایه کند سرو قد دلجویت

4 یا مرا زار بکش، یا مرو از پیش نظر که ز کشتن بترست این که نبینم رویت

5 میکشم هر نفس از خط و ز زلفت آهی آه! بنگر که: چها میکشم از هر مویت!

6 بعد ازین لطف کن و در دل تنگم بنشین تا نشستن نتواند دگری پهلویت

7 ای بابروی تو مایل همه کس چون مه عید از هلالی چه عجب میل خم ابرویت؟