گر قدر به روستا نمی از حزین لاهیجی رباعی 1234

1 آمد سحر ز کوی تو دامن کشان صبا اهدی السّلام منک عَلی تابع الهدا

2 جز عشق هر چه هست ضلال است و گمرهی از بنده راه راست، ز عشق است تا خدا

1 دیدم صنمی، های صلا، کعبه‌نشین‌ها بیعانه ببازید به یادش دل و دین‌ها

2 در عشق، دل از کوثر و رضوان نگشاید از دوست تسلی نتوان گشت، به این‌ها

1 نوشیده چمن دردی جام طربش را با دامن گل پاک نموده ست، لبش را

2 خوش کرده ام ای دیده به پیوند دل خویش از سلسله ها، طرّه ٔ عالی نسبش را