گر من ، صنما سوی تو ره یافتمی از ازرقی هروی رباعی 106

1 از هری گر سوی اوغان شوی،ای باد شمال باز گویی زهری پیش ملک صورت حال

2 گویی : آن شهر،کجا بود دل بخت بدو شادمان همچو دل مرد سخی وقت نوال

1 ایا بجود و بآزادگی بدهر مثل جهان بکلک تو و کف تو فکنده امل

2 چگونه رنجه نباشم برنج تو ؟ که مرا ز نعمت تو بود مغز استخوان بمثل

1 تا بود ز روی مهر لاف من و تو در خواب ندید کس خلاف من و تو

2 چون تیر شده اکنون می صاف من و تو مادر نه بهم برید ناف من و تو ؟