1 اگر بمهر من آن ماه را نیاز آید چنانکه زود برفتست زود باز آید

2 برزم رفت و بسی رنج نابسازی کرد رسد بباده خوری باز بزم ساز آید

3 همی دهیم براه فراز کردن چشم امیدوار که او ناگهی فراز آید

4 دراز وعده نگار است و من از او در بیم اگر چه وعده اش از عشق من دراز آید

5 مرا ز فرقت آن ماه آفتاب طراز ز خون دیده همی بر دو رخ طراز آید

6 اگر ببیند حور آن بت نیازی را بدان نیازی هر ساعتش نیاز آید

7 پس از فراقش روزی مگر وصال بود پس از نشیبی روزی مگر فراز آید