گر دگر باره مرا از حکیم نزاری قهستانی غزل 403

1 گر دگر باره مرا با تو ملاقات افتد اتّفاقی عجب از محضِ کرامات افتد

2 با رقیبانِ خیالت که نگه بانِ من اند هر شبم بر سرِ کویِ تو مقالات افتد

3 بر من آخر چه ملامت که ملک در ملکوت در سجود از پیِ وصلت به مناجات افتد

4 همّت آن است که از جانبِ ما میل کنی هیچ باشد که ارادت به سویِ مات افتد

5 زاهد آن است که از راهِ حقیقت چون من از صوامع به در آید به خرابات افتد

6 عشق می ورز نزاری که بباید کوشید در مهمّی که مهمّ تر ز مهمّات افتد