گر وعده ئی که داد از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 150

1 گر وعده ئی که داد مرا آصف زمان یکبارگی مرا ز خاطر عاطر گذاشتست

2 بروی گرفت نیست گر اینسان که چاکرست بس خلق را که بر در امید داشتست

3 وانگاه دین وعده یکیک گزارده چون رایت کرم بفلک برفراشتست

4 وزیاد بنده گر نرود وعده های او نشگفت از آنکه بنده بر آن دل گماشتست

5 مانند او چو نیست کس اندر جهان بجود دل نقش وعده هاش بجان برنگاشتست