گر به تیغت می‌زند گردن بنه تسلیم را
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 گر به تیغت می‌زند گردن بنه تسلیم را که آتش نمرود گلشن گشت ابراهیم را
2 یا مرو در پیش رویش یا چو رفتی سجده کن کان خم ابروی واجب کرده این تعظیم را
3 گو به هم آمیزش قدر دهانش را ببین آن که گفتا با الف الفت نباشد میم را
4 کیست دانی بهره‌مند از سینهٔ سیمین بران آن که در چشمش تفاوت نیست سنگ و سیم را
5 نه مرا امید فردوس است نه بیم جحیم یا او نگذاشت در خاطر امید و بیم را
6 آن که بر بندد کمر در خدمت پیر مغان می‌نیارد در نظر سلطان هفت اقلیم را
7 خواجه گر خونم بریزد جای چندین منت است بندهٔ شاکر شکایت کی کند تقسیم را
8 غیر دلبندی فروغی دست نقاش قضا هیچ تعلیمی نداد آن زلف پر تعلیم را
دیدگاه‌ها **