1 اگر به کم ز منی داد شغل من خواجه روا بود که مرا صد امید بفزاید
2 چامید دارم و دانم که نیست دور از کار که جز نیابت خاص خودم نفرماید
3 که هر کجا که چو وی شغل من تواند کرد بزرگتر عملی در جهان مرا شاید
اولین نفری باشید که نظر میدهید
این شعر چه حسی در تو زنده کرد؟ برداشتت رو بنویس، تعبیرت رو بگو، یا پرسشی که در ذهنت اومده رو مطرح کن.
1 تا دم باد صبا بگشا دست گرهی از دل ما بگشا دست
2 هر فتوحی که جهانراست ز گل همه از باد هوا بگشادست
1 آنکه سرم بر خط فرمان اوست گوی دلم در خم چوگان اوست
2 دل بغمش دادم و جان هم دهم گر لب و دندان لب و دندان اوست
1 دلم نخست که دل بر وفای یار نهاد به بی قراری با خویشتن قرار نهاد
2 ز جان امید ببّرید و دل ز سر برداشت پس انگهی قدم اندر ره استوار نهاد
شماره موبایل خود را وارد کنید:
کد ارسالشده به