گر از عمادالدین نسیمی دیوان اشعار فارسی 18

1 قاصدی کو تا به جان پیغام دلدار آورد یا هوایی کز نسیم طره یار آورد

2 آن کس از دنیا و عقبی باشد آزادی چو ما دردمندی را که عشق یار در کار آورد

1 عشق تو گرفتار تو داند که چه درد است جانی که ندارد سر این درد، نه مرد است

2 آن دل که نکرد از دو جهان درد تو حاصل حاصل ز حیات آنچه مراد است نکرده است

1 چه نکته بود که ناگه ز غیب پیدا شد هر آنکه واقف این نکته گشت شیدا شد

2 چه مجلس است و چه بزمی که از می وحدت محیط قطره شد اینجا و قطره دریا شد