گر بخرامد، نسیم خلد برین از جویای تبریزی غزل 172

1 گر بخرامد، نسیم خلد برین است چون بنشیند، بهشت روی زمین است

2 ناز تو رنگینی جمال تو افزود شهپر طاووس حسن، چین جبین است

3 مست نگاهم، تبسمی مزه ام بس لعل تو از خنده پستهٔ نمکین است

4 از چه نگردم به گرد دشت چو مجنون لیلی چشم سیهت خانه نشین است

5 دیدهٔ بد دور از رخی که ز عکسش آینه رشک نگارخانهٔ چین است

6 برد ز جویا توان و صبر به یغما نرگسش مستش که رهزن دل و دین است