گر غره به عمری از ابوسعید ابوالخیر رباعی 220

1 تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت مسکین دل رنجور من از درد گداخت

2 گویا که ز روز گار دردی دارد این درد که در پای تو خود را انداخت

1 عالم به خروش لااله الا هوست عاقل بگمان که دشمنست این یا دوست

2 دریا به وجود خویش موجی دارد خس پندارد که این کشاکش با اوست

1 ای حیدر شهسوار وقت مددست ای زبدهٔ هشت و چار وقت مددست

2 من عاجزم از جهان و دشمن بسیار ای صاحب ذوالفقار وقت مددست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما