1 گر بعیب انقلاب روزگار بی ثبات میکشد ابن یمین از آشنائی سرزنش

2 مشفقی فرزانه ئی باید زهر تهمت بری تا بگوش جان فرو خواند به پیغام از منش

3 کز صروف روزگار ایمن بود هر سفله طبع رنج دل باشد نصیب مردم والامنش

4 عقل کاراگاه داند کز خطر خیزد خطر وین قضا بر لوح دلها از قلم شد منقش

5 شهره افاق گردد هر شجاع مفتخم در خمول ذکر ماند هر جبان مرتعش

6 درجهان وقتی رواج زر همی آید پدید کاندراتش بارها پالایدش زرگر زغش

7 سکه نتواند تصرف کردن اندر سیم و زر تا ز پولادش نگردد چهره اول منخدش

8 کر که باور می ندارد بی ثباتی جهان از برای او بائین مثل گویند غش

9 و انکه چون ابن یمین از کار دهر آگاه نیست گو ببین احوال خوارزم از پی سلطان تکش