ایدل تو مپندار بجانی زنده از فریومدی رباعی 592

1 ندانم آن رخ حورست یا جمال ملک که رشک میبرد از حسنش آفتاب فلک

2 بسان دائره کارم شدست بی سر و پای ز عشق آن دهن همچو نقطه کوچک

1 فرخنده باد مقدم عید خجسته فر بر روزگار دولت دارای بحر و بر

2 فرمانده بسیط زمین سرور زمان سلطان وجیه دولت و دین شاه دادگر

1 بار دگر زمانه مراد دلم بداد گردون ز کار بسته من بندها گشاد

2 هر چند یکدو روز ز گلزار مکرمت دورم فکند و بر سر آن خارها نهاد