ایدل چو فراقش رگ از ابوسعید ابوالخیر رباعی 48

1 مستغرق نیل معصیت جامهٔ ما مجموعهٔ فعل زشت هنگامهٔ ما

2 گویند که روز حشر شب می‌نشود آنجا نگشایند مگر نامهٔ ما

1 بر شکل بتان رهزن عشاق حقست لا بل که عیان در همه آفاق حقست

2 چیزیکه بود ز روی تقلید جهان والله که همان بوجه اطلاق حقست

1 سوفسطایی که از خرد بی‌خبرست گوید عالم خیالی اندر گذرست

2 آری عالم همه خیالیست ولی پیوسته حقیقتی درو جلوه گرست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما