ایدل چو ممکنست از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 230

1 گر شود در عشق جانان جان شیرینم تلف هر زمان افزون بود دل را بمهر او شعف

2 چشم من گر رسته دندانش را بیند بخواب از خیال روی او گوهر شود همچون صدف

1 ترک من بر سطح مه خطی مدور می‌کشد دور بادا چشم بد الحق که در خور می‌کشد

2 می‌نهد بر سبزه پرچین گرد گل گویی مگر در خم قوس قزح خورشید خاور می‌کشد

1 آفرین باد آفرین ای حیدر خنجر گذار کامد از تیغ تو آبی ملک را بر روی کار

2 مدتی بر خویشتن خندید خصمت همچو گل دست تقدیرش نهاد از خنجرت ناگاه خار