رسد ایدل بتو روزی از ابن یمین فریومدی قطعه‌ 120

1 رسد ایدل بتو روزی تو بیسعی ولیک از گدا طبعی خویشت هوس خواستن است

2 چه نشینی بهوس مار صفت بر سر گنج از سر جمله سرانجام چو برخاستن است

3 رو قناعت کن و در تربیت حرص مکوش که مغیلان نه چو سرو از پی پیراستن است

4 رنج بر جان چه نهی بهر جان آرائی این خود آراسته بیزحمت آراستن است

5 در جهان پوشش و خوردست کزان نیست گزیر زین فزون خواستنت عمر بغم کاستن است