دستم نمی دهد که از حکیم نزاری قهستانی غزل 208

1 دستم نمی دهد که بدارم ز یار دست او پای درکشید و مرا کرد پای بست

2 سوزش به دل برآمد و راه نفس گرفت عشقش ز در درآمد و در کنج جان نشست

3 در عشق رازپوشم و معشوق پرده سوز در هجر ناشکیبم و دل بر جفاپرست

4 گر ناسزاش دانم و گویم که هست نیست ور بی وفاش خوانم و گویم که نیست هست

5 ای چشم عقل خسته ی آن غمزه ی چو تیر وی پای خلق بسته ی آن زلف همچو شست

6 بر آسمان ز طلعت روی تو مه خجل در بوستان ز قامت چست تو سرو پست

7 وصل تو جان دل شده را مایه ی حیات هجر تو حلق غم زده را تخمه ی کبست

8 به زین نگاه کن به نزاری چو ناگهش مست تمام کردی از آن چشم نیم مست