وصلت ندهم ز دست اگر جان از همام تبریزی رباعی 67

1 از وقت صبح هست دلم را صفای صبح جانم منور است به نور لقای صبح

2 از باد صبح گشت معطر دماغ من دارد دلم همیشه هوای هوای صبح

1 عشق از صورت او آینه جان بنمود تا در آن آینه عکس رخ جانان بنمود

2 حسن او عکس جمالی‌ست که بیش از نظر است عجب است این که در آیینه امکان بنمود

1 ماه‌رویان زلف مشکین را پریشان کرده‌اند عاشقان دنیی و دین در کار ایشان کرده‌اند

2 نور صبح از پرده شب آشکارا می‌شود گر چه عارض را به زیر زلف پنهان کرده‌اند