ای کاش رفتمی چو صبا در حریم از کمال خجندی غزل 895

1 ای کاش رفتمی چو صبا در حریم تو تا زنده گشتمی نفسی از نسیم تو

2 از تو امید قطع کنم این روا بود ما را امیدهاست به لطف عمیم تو

3 گر بگذری نو از سر عهد قدیم ما ز ما نگذریم از سر عهد قدیم تو

4 ای آنکه منع می کنی از عاشقی مرا فریاد از این طبیعت نا مستقیم تو

5 ما را به صحبت خود اگر راه نمی دهی باری رقیب کیست که باشد ندیم تو

6 آیا چگونه بر کند در غم فراق پرورده در وصال به ناز و نعیم تو

7 مغرور عشوه شده باز ای کمال او از سلامت نر و طبع سلیم تو