1 کاش یارم از ستم دایم مکدر داشتی یا دلم تاب فراق آن ستمگر داشتی

2 کاشکی هرگز از آن گل نامدی بوی وفا یا چو رفتی مرغ دل فریاد کمتر داشتی

3 کاشکی زان پیش کان شمع از کنار من رود ضربت شمشیر مرگم از میان برداشتی

4 آن که رفت و یاد خلق او مرا دیوانه ساخت کاشکی خوی پری رویان دیگر داشتی

5 تن که بر بستر ز درد هجر او پهلو نهاد کاش از خشت لحد بالین و بستر داشتی

6 محتشم کز درد دوری خاک بر سر می‌کند وه چه بودی گر اجل را راه بر سر داشتی