ای کاش که سجاده از رضی‌الدین آرتیمانی غزل 35

1 ای پادشه مملکت آگاهی در زیر نگین تو را، ز مه تا ماهی

2 باختم رسل چسان رسالت شد ختم ختم است چنان، بحضرت تو شاهی

1 بی‌پرده برون میا که بسیار دین و دل و دست رفته از کار

2 در حلقه تار و مار زلفت بس سبحه که شد بدل به زنار

1 تا گلگون اشک و چهره کاهی نشود دل مشرق انوار الهی نشود

2 سالک که ز سر خویش واقف گردد او عارف اسرار کماهی نشود